Razem Bezpiecznie

Rudawy bez ludzi. Tonące w śnieżycach (nie śnieżycy), z zapowiedzią powodzi pierwiosnków. Przynoszące zrozumienie, słońce na łąkach i piki skał w morzu drzew. Ludzie gdzieś tam na głównym szlaku, ale przy kapliczce tylko my, Razem. Ostra Mała zdobyta ponownie przez Małą ostrą, Skalnik dla Asi do kolekcji, Szubieniczna mimochodem, i wspinaczka skalno-jeżynowa z widokiem na Czubatą. Tak pusto, że nawet dzika owca umknęła zaskoczona ... 

Zawiadamiamy, że z przyczyn absolutnie oczywistych dyktowanych nasilonym oddziaływaniem promieniowania słonecznego udaliśmy się w Góry Kaczawskie (w zamian Rudawskich). Ciąg przyczynowo-skutkowy sprowadził nas na ścieżki małej Korony tego pasma, implikując widok na Rudawy z pewnej odległości.

P. S. No takie słońce było, że trza po łąkach dygać, a nie w cieniu po skałach :)

Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego i RB zachęca do zaprzyjaźnienia się z odnowionym szlakiem rowerowym ER - 4. Z Jawora, miasta z Kościołem Pokoju, do Zgorzelca, które wraz z Görlitz tworzy polsko-niemieckie Europa Miasto. Można przemierzyć 120 km przez Pogórze Kaczawskie, z widokiem na Zamek Grodziec i Pałac Brunów - wprost na samą granicę z naszymi sąsiadami.

Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego rękami RB oddaje Wam w użytkowanie odnowiony szlak rowerowy ER - 7. Ciekawa trasa Pogórzem Izerskim, z Mirska do Zgorzelca lub Zgorzelca do Mirska. 52 km ukazujące przemiłe dla oka łagodne krajobrazy i architekturę Górnych Łużyc.

Dobrych Świąt, spokojnych i szczęśliwego Nowego Roku. Pięknych wrażeń!

Śnieżynka pieszynka. Ostatni spacer tego sezonu, po białych chrupkach, z ciepłą herbatą i blaskiem ogniska na koniec. Do zobaczenia w Nowym Roku.

Przecież wiadomo, jak tam jest... Gdy złoto się kładzie na tafle wody, wiatr szeleści, a ptaki gadają. Pogoda żyleta, rower sam jechał, a słońce świeciło i świeciło, aż zaszło. Celebryta :)

Dom pod Lasem, czyli weekend familijny RB  w Kotlinie Kłodzkiej. Pogoda nas nie rozpieszczała, ale atmosfera była gorąca. Na początek trzeba było nadmuchać ogromne łabędzie i 100 balonów (3 pękły). Gębowo, bo okazało się, że żadna z pompek nie działa. Potem wręczenie dmuchanych prezentów dwóm uroczym Paniom i jakoś tak szybko wieczór uciekł. Sobota wygoniła część grupy w góry, a część familijna męczyła łabędzie. Popołudnie spędziliśmy przy grillu, przy smażeniu rydzów na maśle z ickiewiczowskiego ogrodu, a potem były swawole przy ognisku. I znowu wieczór uciekł. Niedzielny spacer po małym błocie na niewidzialny punkt widokowy i tyle. Faktycznie, czas to pojęcie względne :) Niby weekend, a wydarzeń na dwa tygodnie.

Galeria.

P. S. Gębowe pompowanie łabędzia to ok. półtorej godziny oraz prawie 1000 dmuchnięć. I trzeba robić przerwy, aby nie zemdleć...

Najpierw trzeba było dotrzeć do Głuszycy z Wro, a to już niezła wycieczka, bo przecież z sakwami i myślą o noclegu pod namiotem. Potem jeszcze trzeba zrobić zakupy podstawowe, zaopatrzyć się w wodę i - w stanie bliskim apopleksji już na pierwszych metrach podjazdu zasadniczego, dotargać się do nachylenia 29%. Nie ma bata, no po prostu się nie da... Z pełnymi sakwami, po wyboistym bruku, po sypiącym żwirze, tocząc się przez progi, nie potrafiliśmy przejechać pełnego odcinka. Koło w górę i żegnaj, Pamelo. Wyjące kolana, rzężące płuca, trzeszczące kręgosłupy. I pękający bębenek w rowerze. Oto anatomiczna horror opera tego podjazdu. Ale, tak czy inaczej dotarliśmy na miejsce, w końcu większość drogi pokonaliśmy jadąc, ha! Potem ogniska blask i cicha modlitwa, żeby "jutro z góry". Kolejny piękny dzień, piękne podjazdki (bo po 29% to już tylko podjazdki w ten weekend), wspaniałe zjazdy i ta cudowna wiadomość, że trasa będzie łatwiejsza, bo bębenek wykluczył piłowanie pod górę. Jak nam strasznie się zrobiło przykro... Pozostało cieszyć się widokami i zjazdem, zjazdem, wprost do domu. 29% rządzi!