Góry Wałbrzyskie w pełni lata prezentują się zaskakująco malowniczo. Niby malutki skrawek, niby blisko miasta, a kryją w sobie zakątki, które w odpowiednim momencie przenoszą w inny wymiar.
Andrzejówka powitała nas brakiem ludzi. Pierwsza niespodzianka. Potem było śniadanie na trawie przy parasolce, która odgania deszcz. Dziewczyny robiły popisy gimnastyczne na słomie. Podejście na Zamkową Górę wykończyło prawie wszystkich. Niespodzianka. Piękna ścieżka wśród ogromnych drzew dała chwilę wytchnienia przed kolejną "dzidą" na Borową. Tam o włos uciekliśmy burzy (parasolka o dziwo zadziałała). Kolejna niespodzianka. W międzyczasie oczywiście non stop jedliśmy maliny i jeżyny. Skrótem zgubiliśmy Agnieszkę. To ci niespodzianka ... Maszerowaliśmy w łące po pas. Czołgaliśmy się pod drutem na pastwisku. Jak zwykle niespodzianka NadPrzewodnika. Zapoznaliśmy się ze stadem krów, koni, kucyków. Obejrzeliśmy drewniany kościół z 1608 r. i na koniec znaleźliśmy Agę, która piła już piwo w Andrzejówce. Ech. Co za dzień pełen niespodzianek :)
I tylko jedna mała wada. Śmieci turystów na Borowej :/
