Słońce zaczyna mocnej przygrzewać. Na drzewach pokazują się pierwsze zielone listki. Powoli wyłania się nasycona śliczną zielenią trawa. Kwitną forsycje, żonkile oraz hiacynty. Ptasia orkiestra rozpoczyna cudowny koncert. Na kamieniu wygrzewa się spragniona słońca jaszczurka. Ludzie stają się jakby szczęśliwsi. Chętniej wychodzą ze swoich domów, aby pospacerować, pojeździć na rowerze, pooddychać świeżym powietrzem i podziwiać piękno przyrody. Wiosna, wiosna, ach to ty.
Czas na rower – szczerze poleca Wojtas (i reszta RB).

dni i pogody ducha, niech się stanie ciepło :)

Wiosną na rowerze brzmi sielankowo. Jednak jak to mawiali "w marcu jak w garncu", a obecnie to jakiś podrasowany ten garnek... Walcząc z wiatrem, klucząc między granatem chmur, przemierzając pierwszą zieleń pól i łąk, szukaliśmy pocieszenia w lesie. Bo spokój, bo ptaszki, bo kwiatki. Taki bajer na otwarcie sezonu :)

Rozświetlony budzący się las i wystawa słoneczna na półeczce pod wieżą. Ślęża świętowała pierwszą ciepłą sobotę Razem z nami. Spacerek do góry ścieżkami nieoczywistymi.

W związku z badaniami empirycznymi Teorii Mikrowyprawy porzuciliśmy szare środowisko urbanistyczne i ruszyliśmy w kierunku najbliższego sacrum turisticum, Ślęży. Warunki doświadczenia:

- czas niezmierzony,

- trasa nieoczywista,

- środowisko śnieżne najczystszej próby.

Otrzymaliśmy wyniki potwierdzające założenia algorytmu oderwania od rzeczywistości codziennej reprezentowanej przez ww. teorię, tj. doznanie absolutu fizyczności w przyrodzie, czytaj: zadyszka i upocenie pod górę, poślizg w dół, śnieg na karku, krople wody na rzęsach, boska kanapka z gorącą herbatą, i ogólne carpe diem.

Zalecenia: cykliczne powtarzanie doświadczenia - zapraszamy w marcu :) Marcowanie.